Wygląd

        Profil głowy konia :

             prosty            szczupaczy            świński              garbonosy

1.Postawa prawidłowa
2.Postawa przedsiebna. może być oznaka choroby albo przemęczenia
3.Postawa podsiebna jeżeli wyraźna, odbija się niekorzystanie na zbalansowanie ciała (część przednia „przeważa” do przodu); utrudnia wydatny wyrzut przednich nóg.
4.Koziniec .może być cechą wrodzoną lub nabytą na skutek przeforsowania konia.
5 Cielęcy  obciąża ścięgna, zakłóca balans i obniża energię wyrzutu
6.Niedźwiedzia łapa Podczas każdego kroku staw jest poddawany silnemu obciążeniu, co prowadzi wprawdzie do „zmiękczenia” chodu, ale bardzo forsuje ścięgna.
7.Kozie kopytko ta wada skutkuje twardym noszeniem i również prowadzi o szybszego zużycia ścięgien.                

                                                         
                                                                           Przód

1. postawa prawidłowa
2. postawa rozbieżna: wpływa na zmniejszenie szybkości chodu konia.
3. postawa zbieżna: duże ryzyko wystąpienia urazów.
4. postawa rozbieżna („francuska”): poniżej stawu nadgarstkowego nogi rozchodzą się na zewnątrz; łokieć jest przyciśnięty do tułowia. Konie z tą wadą mają niepewne, mało wydatne chody.
5. postawa szopowata: poniżej stawu nadgarstkowego nogi zbiegają się do wewnątrz; łokcie wystają na zewnątrz lub wygięcie do środka następuje tylko poniżej stawów.

                                                                             Tył

1. postawa prawidłowa
2. postawa szeroka: niezbyt elegancka, ale bez poważniejszych skutków, o ile nogi stoją w pionie
3. postawa wąska: niepewna pozycja stojąca, ryzyko wystąpienia urazów.
4. postawa ksobna (krowia): koń wyrzuca na boki tylne nogi; bez poważniejszych skutków
5. postawa odsiebne (beczkowata): stawy skokowe odchylone są na zewnątrz, a nogi wykręcane są na boki; koń ma mało wydatne i energiczne chody; zwiększone ryzyko wystąpienia kontuzji i powstania chorobowych zniekształceń w stawie skokowym.

                                                                       Bok 

1. Postawa regularna: linia pionowa poprowadzona w wyobraźni od guza kulszowego przebiega wzdłuż tyłu stawu skokowego i pada tuż za piętkami kopyta.
2. Postawa szablasta (podsiebna): staw skokowy zbytnio pod ciałem; niewystarczająca efektywność ruchów, niebezpieczeństwo ścigania się.
3. Podstawa charcia(zasiebna): rozwarte stawy skokowe – przeciążone i podatne na kontuzje.