niedziela, 5 kwietnia 2015

Choroby :(

NAJCZĘSTSZE CHOROBY KONI

Ochwat - jest to zapalenie kopyta spowodowane przeważnie niewłaściwym żywieniem np. karmieniem świeżym ziarnem, pojeniem zgrzanego konia, nadmiernym przemęczeniem lub przeziębieniem. Ochwacony koń chodzi na sztywnych nogach, nie może się cofać i ma gorące kopyta. Należy go rozkuć i chłodzić mu nogi. Stosować zimne okłady z wody z octanem glinu lub postawić na mokrej glinie polanej octem. Przy ochwacie niezbędna jest pomoc weterynaryjna. Nieleczony ochwat powoduje zniekształcenie kopyt, na kopytach powstają poprzeczne obrączki. 

Gruda - jest to zapalenie skóry na tylnej części pęciny. Przyczyną grudy jest trzymanie konia na mokrej ściółce w skutek czego pęcina jest ciągle wilgotna i brudna. Prowadzi to do obrzęku, pękania skóry i wypływania wydzieliny. Skóra staje się twarda i pokryta strupami. Leczenie polega na wymoczeniu w roztworze odkażającym oraz zasypywaniu wysuszjącymi proszkami np. mączka z kory dębowej. Kiedy wysuszy się skórę można zastosować maść cynkową. 

Mięśniochwat - jest spowodowany przez użycie do ciężkiej pracy koni stojących kilka dni bezczynnie. Najłatwiej doprowadzić do niego konie ciężkie i przekarmiane. Objawy mięśniochwatu to chwiejny chód, twardość mięśni zadu i krzyża oraz mocz o ciemnym zabarwieniu. Chorego konia należy natychmiast umieścić w ciepłej stajni i wezwać weterynarza. Należy skropić mięśnie zadu olejkiem kamforowym, rozmasować, przykryć zad i krzyż derką. Nieleczony mięśniochwat prowadzi do śmierci konia. 


Kolka - to zaburzenia w przewodzie pokarmowym np. przeładowanie żołądka, nieżyt, zatkanie lub skręt jelit, wzdęcia, zatrzymanie moczu. Spowodowane zazwyczaj złym żywieniem. Koń ma bardzo wrażliwy przewód pokarmowy i wszelkie nadpsute pasze mu szkodzą. Kolkę może spowodować też nagła zmiana sposobu żywienia lub podanie nie namoczonego żyta. Chory koń jest niespokojny, grzebie nogami, poci się, ogląda na boki, kładzie się, tarza i wstaje. Należy rozetrzeć mu boki słomą, zrobić lewatywę i oprowadzać przez 2, 3 godziny. Jeśli to nie pomoże wezwać weterynarza. 



Zagwożdżenie
Jest wynikiem zbyt głębokiego wbicia podkowiaka przy kuciu. Trzeba usunąć wadliwie wbity podkowiak, rankę odkazić i w to miejsce nie wbijać już nowego podkowiaka.


Nagwożdżenie
Jest to przebicie podeszwy jakimś ostrym przedmiotem np. gwoździem. Przedmiot ten należy usunąć, rankę odkazić i zabandażować w celu zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem.

Podbitek
Jest to odgniecenie podeszwy, powstałe najczęściej u koni chodzących boso (nie podkutych). Należy robić zimne okłady lub postawić na mokrej glinie i zwolnić konia na jakiś czas z pracy.



Zapalenie ścięgien

Zapalenie ścięgien zginaczy przednich kończyn powstaje wskutek forsownej pracy, a zwłaszcza szybkiej jazdy po twardych drogach. Kona takiego trzeba zwolnić od pracy i leczenie powierzyć lekarzowi weterynarii. 


Zapalenie stawów
Najczęściej schorzenie to obejmuje stawy : barkowy, skokowy, kolanowy i pęcinowy. Przyczyny zapalenia stawów to np. urazy mechaniczne, skaleczenia, wytężona praca na nierównych twardych terenach, stanie na twardej, pochyłej podłodze. działanie wilgoci i chłodu.
Staw i okolice obrzmiewają, stają się bolesne, o podwyższonej ciepłocie, jednocześnie występuje kulawizna. Leczenie należy powierzyć lekarzowi weterynarii.

Tężec
Przyczyną choroby są drobnoustroje - pałeczka tężcowa przebywająca w ziemi, nawozie itp. Zakażenie następuje przez zanieczyszczenie ran i otarć ziemią. choroba nieraz występuje po zagojeniu ran po upływie pewnego czasu. Objawami są drgawki mięśni, sztywny chód, wyciąganie szyi. Uszy są sztywno osadzone, wargi kurczowo zaciśnięte. Koń staje się wrażliwy na dźwięk i przestaje jeść.


Zołzy
Jest to ostra zakaźna choroba. Szczególnie podatne są na nią młode konie. Pojawia się u nich kaszel, przyśpieszony oddech, z obydwu nozdrzy wydziela się gęsty śluzowaty wypływ ropny, gruczoły podszczękowe obrzmiewają, ciepłota ciała podnosi się do 40-41 stopni. Koń traci apetyt, ma osowiały wygląd.
Zakażenie przenosi się ze zwierząt chorych na zdrowe bezpośrednio i za pośrednictwem paszy, przedmiotów zanieczyszczonych wydzieliną i personelu obsługującego. Leczyć może tylko lekarz wet.


Spleczenie (kulawizna łopatkowa)
Może powstawać przy raptownym skręcie konia. Kulawizna ta jest bardzo uporczywa i konieczna jest pomoc lekarza weterynarii.


Rozedma płuc (dychawica)
Jest to przewlekłe schorzenie płuc, powodujące silną duszność wskutek niemożności dostatecznej wymiany powietrza. Chory koń ciężko dyszy podczas oraz po pracy i silnie "robi bokami", nozdrza ma silnie rozszerzone. Po pracy zwierzę przez długi czas jeszcze oddycha z trudem. Choroba ta jest nieuleczalna. Rozwija się wskutek nadmiernej eksploatacji w pracy i złych warunków bytowania.


Dychawica świszcząca (rorer)
Schorzenie to występuje głównie u wałachów i ogierów, a rzadziej u klaczy. Polega na porażeniu lewego nerwu powrotnego, wskutek czego porażona zostaje struna głosowa i mięśnie lewej chrząstki nalewkowej. W chwili wdechu i wydechu porażona chrząstka zapada się do wnętrza krtani i utrudnia przepływ przez nią powietrza. Choroba jest nieuleczalna.